Για την επίτευξη των στόχων της βιωματικής μάθησης απαιτείται μια πολύπλευρη προσέγγιση που αφορά τόσο στην γνωστική, όσο και στην ψυχοκοινωνική διάσταση των θεμάτων. Σε μια προσπάθεια συνδυασμού παραδοσιακών και σύγχρονων μεθόδων μάθησης και διδασκαλίας, χρησιμοποιήθηκε ο όρος βιωματική μάθηση. Η βιωματική μάθηση επιδιώκει την ενεργό συμμετοχή του μαθητή στην διαδικασία της μάθησης και θεωρείται το κλειδί που «ξεκλειδώνει» το δυναμικό τού μαθητή.
Στα περισσότερα μοντέλα βιωματικής μάθησης διακρίνουμε τρεις διαδοχικές φάσεις:
• Στην πρώτη φάση ο μαθητής έρχεται σε πρώτη επαφή με το πρόβλημα ή την εμπειρία, με την βοήθεια τεχνικών όπως το παιχνίδι ρόλων και τον ελεύθερο συνειρμό (βλ. τεχνικές βιωμ. μάθησης )
• Στην δεύτερη φάση, με τη συζήτηση, τα ερωτηματολόγια, τις συνεντεύξεις, τη μελέτη περίπτωσης κλπ., εξετάζει, αναλύει, στοχάζεται πάνω στο πρόβλημα και καταλήγει σε συγκεκριμένες ιδέες ή συμπεράσματα.
• Στην τελευταία φάση εφαρμόζει τα συμπεράσματα και τις ιδέες αυτές σε ένα καινούριο πρόβλημα η μια νέα κατάσταση (Saddington, 2008).
Κάτω από την ομπρέλα της βιωματικής μάθησης, oι παιδαγωγικές θεωρίες και μέθοδοι των Dewey, Frey, Kolb, Kagan και Bruner ενώνονται δανείζοντάς της τεχνικές εφαρμογής, οι οποίες ποικίλουν αναλόγως του ειδικού θέματος που επεξεργάζεται το εκάστοτε πρόγραμμα Αγ. Υγείας.
Ειδικότερα:
• Η ενεργός μάθηση, η οποία καθιστά τον μαθητή υπεύθυνο για την μάθησή του, χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους καθοδήγησης όπως την συζήτηση στην τάξη, το παίξιμο ρόλων ή την μελέτη περίπτωσης, με σκοπό να ενισχύσει τον ιδιαίτερο τρόπο μάθησης του κάθε ενός παιδιού.(Bonwell & Eison, 1991)
• H συνεργατική μάθηση βασίζεται στην θέση της αναπτυξιακής ψυχολογίας ότι η μάθηση είναι εκ φύσεως μια κοινωνική δραστηριότητα (Vygotsky, 1978). Οι μαθητές συνεργάζονται με σκοπό να ολοκληρώσουν μια εργασία και, κατά την διάρκεια της συνεργασίας τους έχουν την ευκαιρία να συνομιλήσουν, να αναπτύξουν τις ιδέες τους, να υποστηρίξουν τις προτάσεις και τα πιστεύω τους, να ανταλλάξουν απόψεις, να διαμορφώσουν το δικό τους εννοιολογικό πλαίσιο και να συμμετάσχουν ενεργά στην διαδικασία της μάθησης. Κάθε μέλος της ομάδας βοηθά και ενθαρρύνει τους άλλους και αναλαμβάνει την ευθύνη για την συνολική πρόοδο της ομάδας.(Kagan, 1994).Οι μέθοδοι της συνεργατικής μάθησης θεωρούνται ιδιαίτερα κατάλληλες για να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν τα πολλαπλά είδη νοημοσύνης τους και γενικότερα την προσωπικότητά τους ως σύνολο, με το να διαμορφώνουν ένα παιδαγωγικό περιβάλλον όπου οι μαθητές αισθάνονται αποδεκτοί και ενθαρρύνονται να αναπτύξουν κριτική σκέψη (Bolton, 2005), (Τριλιανός,2002).
• Η υπαίθρια εκπαίδευση οργανώνει υπαίθριες δραστηριότητες με σκοπό να χρησιμοποιήσει τις περιβαλλοντικές εμπειρίες ως εργαλείο μάθησης, και να διαμορφώσει υπεύθυνους ενεργούς πολίτες..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου